इर्जिक

  अखिल भारतीय तलवार घाला पण इंजेक्शन नको या संघटनेचे प्रतिनिधित्व करू शकतो एवढा मी इंजेक्शनला भितो . झालं असं कि मी सातवीत असताना गुढग्यावर बेंड आलं . आता त्याला गावाकडे फिस्कं असं म्हणतात.  जवळजवळ तीन महिने म्हणजे दिवाळी पासून ते थेट मकरसंक्रांतीपर्यंत ते बरं झालं नाही . मी आपलं रोज ते बेंड तसंच वागवायचं . दवाखान्याचं  नाव जरी कोणी काढलं तरी मी त्या व्यक्तीपासून घाबरून राहायचो. मला कोणीही दवाखान्यात नेऊ शकलं नाही , तीन महिने हे शीतयुद्ध सुरु होतं . गावात एखादा सोडलेला बैल असतो किंवा सोडलेली गाय असते ती कधीच कुणाच्या हाती लागत नाही तास मी अगदी जपून रहायचो . गावात बजरंग करंजुलेचा छोटा दवाखाना होता पण मी तिकडं कधीच गेलो नव्हतो . त्याआधी मी कधीच इंजेक्शन घेतलेलं नव्हतं . लोक हातात इंजेक्शन घेतात म्हणजे दंडात हे मला माहित होतं त्यासाठी मी १०-२० टक्के तयार होतो , तसा ऑप्शन मला घरचे द्यायचे पण मी त्यांच्यावर विश्वास ठेऊ शकत नव्हतो . मला माहित होतं कि हे लोक मला नेणार आणि मागून सुई घालणार !! हे सुई प्रकरण दिवसभर माझ्या डोक्यात असायचं . त्यात मी पाठीवर पिशवी ...