अंगाला झोंबणारा उष्ण वारा , काळी ठिक्कर पडलेली गोडी बाभळ , वाळलेलं अर्ध मार्ध खाल्लेलं कसन आणि वाऱ्याबरोबर हलणारी त्याची निष्प्राण पाती , अंधुक निरभ्र आकाश , सगळं काही निराशादायक . पाऊस नावाचं चैतन्य हरवल्यामुळे . समोर चरणारं हडकुळं वासरू आणि त्याच्या पाठीमागे खपाटलेल्या पोटाची मोठ्या शिंगाची गाय . निष्प्राण गवत खाऊन प्राणपूजा करत ते जगत आहेत . दुपारपेक्षा संध्याकाळ बरी असं म्हणत निवांत जे मिळेल ते पोटाच्या पिशवीत भरण्याची त्यांची सुरू असलेली धडपड . दूरवर दिसणारा एखादा हिरवा ठिपका पण अवतीभोवती पडलेली नुसती आग . येणाऱ्या जाणाऱ्या प्रत्येक पावलाबरोबर वाटेवर उडणारा धुरळा पुन्हा शांत पडतो . सगळे कसे अंधाराच्या अनामिक कुशीत झोपायला सज्ज ....
मावळतीला उधळलेला लाल , केशरी, पिवळा रंग . रंगामागे भौतिकशास्त्र आहे की निर्मात्याची सौंदर्यदृष्टी? हे विश्व रंगहीन आहे तरी रंग बघण्यासाठी डोळ्यांची असलेली क्लिष्ट रचना . दिवसाच्या संपण्याचे दुःख आहे की नव्या प्रभातीची प्रतीक्षा ? अनेक प्रश्न , उत्तरं , संकल्पना , विचार ,विचारप्रवाह , सत्य , असत्य , प्रतिभा , प्रतिभेचं मोजमाप , तंत्र , मंत्र , ज्ञान , मन , बुद्धी ,प्राण , जाणीव , नेणीव , वलय , कंपन , मुक्ती , विरक्ती सारं सारं क्षणभंगुर तरीही सुरू चिरंजीव असल्यासारखं !
अंधार देखील चिरंजीव असल्यासारखा पडतोय . उद्याच्या पहाटेचा भरवसा नसताना दुर्दम्य असलेला विश्वास . अंधार निदान अश्रू , हास्य , रडू , वेदना सगळ्या लपवतो . चोरून बघत नाही , कागाळ्या करत नाही . वातावरणात थोडासा गारवा होतो आणि त्यात सूर्य जसा जसा बुडेल तशी होत असलेली वाढ . आकाशात ढगांचे तरंगणारे तुकडे. एखादी निवांत फिरणारी घार . बाकी काहीही नाही .
अनेक आठवणींचा कल्लोळ आणि सूर्याच्या सोनेरी रंगात उजळणारी प्रत्येक वस्तू . शांत तरी सुरू असलेला प्रचंड कोलाहल . सगळे शांत होत असताना वाढणारी उलघाल . ती सहन करत लवकर अंधार पडावा म्हणून वाट पाहणारा मी . दमलेला , पावसाची आणि अजून अनेक गोष्टींची विनाकारण वाट पाहणारा मी .....
-अजिंक्य
अंधार देखील चिरंजीव असल्यासारखा पडतोय . उद्याच्या पहाटेचा भरवसा नसताना दुर्दम्य असलेला विश्वास . अंधार निदान अश्रू , हास्य , रडू , वेदना सगळ्या लपवतो . चोरून बघत नाही , कागाळ्या करत नाही . वातावरणात थोडासा गारवा होतो आणि त्यात सूर्य जसा जसा बुडेल तशी होत असलेली वाढ . आकाशात ढगांचे तरंगणारे तुकडे. एखादी निवांत फिरणारी घार . बाकी काहीही नाही .
अनेक आठवणींचा कल्लोळ आणि सूर्याच्या सोनेरी रंगात उजळणारी प्रत्येक वस्तू . शांत तरी सुरू असलेला प्रचंड कोलाहल . सगळे शांत होत असताना वाढणारी उलघाल . ती सहन करत लवकर अंधार पडावा म्हणून वाट पाहणारा मी . दमलेला , पावसाची आणि अजून अनेक गोष्टींची विनाकारण वाट पाहणारा मी .....
-अजिंक्य
Comments
Post a Comment