इर्जिक

वेळ संध्याकाळच्या चारची. भाद्रपदी उन्हाने तापलेला दिवस. वातावरणात प्रचंड उष्णता आणि कमालीचा दमटपणा. बसल्याजागी माणसाला घाम फुटेल अशी अवस्था. शिरूरच्या इंदिरा गांधी पुतळ्याजवळ लागणाऱ्या टमटममध्ये मंदिरात वाकून जावं तसा आत गेलो. कसा बसा अंग चोरून बसलो. काळ्या रंगाचा एसी मॅजिक दैठणला जाण्याची वाट पाहत उभा होता.  या नव्या गाड्यांना देखील इकडे टमटमच म्हणतात .  आतमध्ये एक म्हातारा आणि म्हातारी बसली होती. म्हातारीच्या हाताला असलेली सलाईनची चिकटपट्टी स्पष्ट सांगत होती की ते वृद्ध दाम्पत्य दवाखान्यातून घरी चाललेलं आहे.  "कधी भरायचं कायनू हे टमटम?" म्हातारी कुजबुजली.  "आग त्यांचं पण पोट हे, भरल्याशिवाय कसकाय निघेल गाडी" म्हाताऱ्याने तिची समजूत घातली. धोतराचा घोळ सावरून पुन्हा व्यवस्थित बसला. त्यांचा साज अजूनही नवीन जोडप्यासारखाच होता.  जोपर्यंत गाडीतून माणसं बाहेर पडल्यासारखी दिसत नाहीत इतकी गाडी गच्च भरायची आणि मगच दैठणच्या रस्त्याला लागायचं असा या ड्रायवर लोकांचा नियम. माणसांना शिरूर ते दैठण हा प्रवास थ्रिल वाटावा इतकं भयंकर अ...

'अंडरपँटीला पाणी लागणे' हा वाक्प्रचार मी या लेखाच्या निमित्ताने लॉन्च करतो आहे. पावसाळ्यात गाडीवर फिरताना जेव्हा अंडरपॅन्ट ओली होते तेव्हा तुम्ही खूप काही गमावलेलं असतं. ये आराम का मामला है बॉस!!!! --------------------------------------------------------------------------- बऱ्याच दिवसानंतर भ्रमणध्वनीचा कळफलक हातात घेतला आणि 'अंडरपॅन्ट' या विषयावर लिहायचं ठरवलं. मी राजकीय बीजकीय , वैचारिक बिचारिक, मोटिव्हेशनल बीटीव्हेशनल लिहीत नाही. मला मोकळं ढाकळं, हलकं फुलकं लिहायला आवडतं. मागच्या एका लेखात अंडरपँटीच्या एका किस्याला वाचून एका वाचकाने छप्परफाड हसणाऱ्या स्मायल्यांचा ढीग आणून माझ्या व्हाट्सअप्पवर टाकला होता. तेव्हाच या विषयाची ताकद माझ्या लक्षात आली. असो. आतली चड्डी, इनर्स, बॉक्सर,अंडरपॅन्ट, अंडरवेअर, चड्डी अशा नावांनी आपण अंडरपॅन्टला उच्चारतो.  ही प्रस्तावना म्हणजे अगदी उदाहरणार्थ फारच झालं! (कोसला स्टाईल) असो, सध्या भादव्याच्या उन्हामुळे खरपूस वाळलेली अंडरपॅन्ट ही सुखाची अनुभूती असते. कारण गेल्या एक दीड महिन्यापासून झिम झिम पावसाने कडक वाळलेली अंडरपॅन्ट घेऊन ...

आयुष्य गंडल्याची प्राथमिक लक्षणं कोणती? एक म्हणजे नुसता आयुष्यात नुसता धिंगाणा होणे. सगळं अस्ताव्यस्त , भविष्याचं काय घेऊन बसला वर्तमानाचा सुद्धा भरवसा नसणे. नुसत्या ...

पुलावामा हल्ला झाल्यानंतर देश शोकसागरात बुडाला हे विधान झळकले. पण यानंतर देशाच्या हाताला खूप मोठे काम मिळाले . अगदी खूप काही रोजगार मिळाल्यासारखे सगळे त्वेषाने कामाला लागले . व्हाट्सअप्प विद्यापीठ बहरले. ट्विटर तरारले, फेसबुक उजळले आणि सर्वांनी अकलेचे तारे तोडण्याची मोहीम सुरू केली .श्रीदेवींच्या मृत्यूनंतर बाथ टबमध्ये गारव्याला निवांत बसलेली मंडळी अचानक या नव्या रोजगाराच्या संधीचा लाभ उठवण्यासाठी सज्ज झाली . त्यांनी शब्दांचीच शस्त्रे काढली. चांगली परजून घेतली आणि अकलेच्या ताऱ्यांच्या दिशेने सर्वांचा प्रवास सुरु   . धीरोदात्तपणे सीमेवर लढणारे जवान शहीद झाले होते , ती कुटुंबे अश्रूंच्या सागरात बुडालेली असताना हातात मेणबत्त्या आणि प्रत्येकाच्या संस्थेचे बॅनर पुढे करून टोळके च्या टोळके पुढे आले . बऱ्याच जणांनी टीव्ही , पेपर आणि व्हाट्सअप्प विद्यापीठाची डिग्री बरोबर आणली असल्याने भाषणे केली . मेणबत्त्या विझून गेल्या पण हातात संघटनेचे बॅनर मात्र तसेच राहिले .बॅनर आणि अध्यक्ष टीव्हीवर दिसण्यासाठी पेड करू लागले . टबमधून उठलेले सगळे थेट हातात मिठाच्या पुड्या घेऊन सैनिकांच्या घरी गेल...

वेळ सकाळी दहाची . स्वयंपाकघरातून धूर निघत असतो .  e=mc^२ असं लिहिलेल्या डीलक्स या माझ्या छोट्याशा बाईकवर मी घरी पोचतो. बाबा नुकतेच दूध घालून आलेले असतात. त्यांच्याकडे सल्ले घेण्यासाठी आलेली माणसं आणि बायका बसून असतात . बाबा एकेकाला व्यवस्थित मार्गदर्शन करत असतात. मी सरळ घरात घुसणार एवढ्यात आमचा टिल्या येतो. मग काय नुसत्या मिठ्या,उड्या जे जमेल ते करून झाल्यावर मी घरात बॅग ठेवतो आणि स्वयंपाकघरात प्रविष्ट होतो. 20 वर्षाचा धूर खाऊन प्रचंड काळवंडलेली ती खोली आमच्या घराचं हृदय आहे. त्या चुलीतली धग जिवंत ठेवत मायेचा ऊबारा देणारी आमची आई या घराचा आत्मा आहे. तिनी हे सगळं जपलं. वाढवलं. ती छोटीशी चूल आयुष्यभर पुरेल एवढी उबदार माया फेकत असते. विस्तव राख झटकून त्वेषाने फुलत असतो. चूल मूल आणि शेती एवढी मर्यादित असणारी माझी एमकॉम आई पायाच्या दोन अंगठ्यात काटवट(परात) पकडून भाकरी थापण्याच्या तयारीत असते. पत्र्याला पडलेल्या बिळातून उन्हाचे कवडसे थेट फरशीवर पडतात. पण धुरामुळे ते एखाद्या सरळ काडीसारखे दिसतात. असं वाटतं की या काठ्यांनी पत्र्याला आधार दिलाय. मी हातपाय धुवून थोडा बाहेर आलो की एखा...

आमच्या लै गप्पा नसतात . पण टोमणे मारत मारत कोड्यात बोलायची आदत आहे आम्हाला . तसे अजून आम्ही आदत  गोर्ह्यासारखे खिदळत असतो . मैफिलीत जास्ती काही मोठे विषय नसतात . मोदींची गाजरं , ठाकऱ्यांच्या डरकाळ्या , पवारांच्या कोपरखळ्या , गांधींचं बालपण , पोरींची थेरं आणि नव्या पिढीतल्या येडपटांच्या गोष्टी असे टॉपिक असतात . तुश्या गाडी चालवायला असला की बिनधास्त बाता झोडीत निघतो आम्ही . एकदा पेट्रोल पाण्याचा प्रश्न मिटला की मग डिस्टन्स मॅटर करत नाही . बोलता बोलता तुष्याच्या पर्सनॅलिटीवर विषय गेला . मग काय लै उडवली त्याची . त्याच्या दगडी काळ्या रंगापासून ते शुभ्र टपोऱ्या पांढऱ्या दातांपर्यंत आणि पिकलेल्या येड्यावाकड्या केसांपासून ते टाईट शिवलेल्या पॅन्टीपर्यंत गप्पा झाल्या . मुख्य म्हणजे त्याची उडवायला आम्ही दोघंच होतो ! बोलता बोलता विषय तुष्याच्या दातांवर आला . मग तुश्या म्हणाला की "मी ऑफिसमध्ये यायच्या आधी माझे दात येतेत" या वाक्यावर मी बावचळूस्तर हसलो . तसा तुश्या लै खिलाडू वृत्तीचा आहे . पद्धतशीर राहणे , पाऊण तास लेट पण अगदी टायमावर जाणे हे त्याचे विशेष .  काल परवा रतडगावला एक...

आज आपण बघणार आहोत काही असेच शब्द . सुरुवात करूया ज्वारीच्या ताटापासून . ज्वारीचे ताट म्हणजे ज्वारीचं एक रोप . बाजरीच्या एका बुडखातून चार पाच ताटं फुटतात आणि त्यामुळे कणसं देखील चार पाच येतात . ज्वारीचं तसं नाही . तशी ज्वारी ही पावसाच्या पाण्यावर येते पण सध्या पाणी द्यावं लागतं . नुकतेच उगवलेले ज्वारीचे कोंब आणि त्याची हिरवी लुसलुशीत पाने उंदराच्या कानासारखी दिसतात हे नमूद करायला हवे . जर पाण्याअभावी किंवा खताअभावी ज्वारी वाढली नाही तर त्याला 'बाटूक' म्हणतात .आम्ही कमी उंचीच्या अशक्त मुलामुलींना बाटूक म्हणून चिडवतो ही आमची खासियत . असो जेव्हा कणसाचे दाणे दिसू लागतात तेव्हा ज्वारी निसवली असे म्हणतात . निसवली म्हणजे निबर झाली . पाखरे ज्वारीवर आक्रमण करतात तो हाच काळ . यावेळी गोफण (एक हत्यार ) फिरवून , फटाके वाजवून , बुजगावणे उभारून पाखरांना हाकलून राखण करावी लागते . राखण करण्यासाठी आणि उंचावर उभा राहण्यासाठी चार खांबांचा आधार देऊन एक 'मचाण' उभारलं जातं . त्यावर उभं राहून गोफण फिरवणे सोप्पे जाते . एक काळ असा असतो जेव्हा ज्वारी पूर्ण पक्व नसते आणि कच्ची देखील नस...

तिच्यायला , आज सकाळपासून निस्ती गॉड बोलायची भाषा करत्येत सगळे . नाय तव्हा समोर आले तरी बोलत न्हाईत . सकाळपासून कणभर तीळ आन मणभर गुळानी लै चिक्कट चिकट वाटाय लागलंय . म्हणे तिळगुळ घ्या अन गॉड बोला . च्यायला काय रीश्वत देतो का धमकी ? अवघड हे भो . काही म्हणे हॅप्पी संक्रांती . आता तू म्हणल्यानी हॅप्पी होणार आसन तर कसं व्हायचं ? काहींनी माझ्या मनात कडूपणा हाय आसं धरून मला त्यो बाहेर टाकायला सांगितलं . बघू राव . च्यायला .काहींनी पतंग बी पाठवले . माझी किती पाखरं मरतीन आज . काही लाज हाये का तुम्हाला . औंदा आमच्या बा नी राखण नाय केली जवारीची . च्यायला सक्काळ सक्काळ २ हजार पाखरू येतं रानात . लै गॉड दिसतं ते . आमच्या एळेला एखाद्याच्या बड्डेला 'ह्याप्पी बड्डे' म्हणाय बी लाज वाटायची .म्होरं ती कमी झाली . 'थ्यांकू' म्हणाय आम्ही लै लेट शिकलो . तसं बगायचं झालं तर आमचे गुर्जी आम्हाला शिकवायचे पण आमी कधी म्हनलो नाय कुणाला . दिवाळीच्या , वाढदिवसाच्या सुभेच्छा द्यावा लागत्यात हे बी लै लेट कळलं . आमच्या इकडं साळत एखांद्याचा बड्डे असला की बाई त्याला उभा करायची . मंग आम्ही मोठ्या आवाजात...

वेळ दुपारी एकची. निघालो पायीपायी थेट नगर कॉलेजवरून शक्कर  चौकापर्यंत . कोणालाही लिफ्ट मागून , रिक्षा करून मी माझा आत्मिक पराभव करून घेतला नाही . अर्थातच नशीब चांगले म्हणून एक 709 टेम्पो थांबला आणि माझा शिरूरकडे प्रवास सुरु झाला .709 विषयी माझी एक विशेष आठवण आहे त्यावर नंतर बोलू . निवांत झोप लागली . थेट शिरूरच्या विघ्नहर्ता हॉस्पिटलला उतरलो . तिथून एक मित्राने मला जोशीवाडीच्या स्टेट बँकेत सोडले आणि इथून माझे नशीब पलटले . अहो पालटले कशाचे चांगले कोलमडले , धडपडले . चांगलं खरचटलं असणार त्याला .! बँकेत प्रविष्ट झालो .गेल्यागेल्या 6 नंबरच्या कर्मचारी महाशयाला विचारले , "आधार लिंकचा पुरावा हवा आहे." त्याने फॉर्म घेतला . नंबर टाकून पहिला आणि महाशय वदले की "आधार लिंक केलेले नाही.तुम्ही लिंक करून घ्या " मी लगेच आधार आणि पण कार्डच्या झेरॉक्स जोडून दणदणीत सह्या ठोकल्या . तोपर्यंत गोंडस दिसणाऱ्या त्या गृहस्थापूढे दोन चार कागद येऊन पडले . मी त्याच्या पुढच्या डेक्सवर फॉर्म घेऊन उभा राहिलो . नंतर बसलो . सुमारे 20 मिनिटांच्या अवधीनंतर त्या महाशयांनी मला सांगितले की " आधार ...